مبانی نظری ارزیابی ارتباط بین فرسودگی شغلی و حمایت شغلی از دیدگاه پرستاران

چهارچوب اين پژوهش پنداشتي بوده و برمبناي مفاهيم فرسودگي شغلی وحمايت شغلي پرستاران استوار شده است كه درراستاي آن مفاهيم  استرس شغلي، فرسودگي شغلي، عوامل موثر بر فرسودگي شغلي پرستاران ، پيامدهاي ناشي از فرسودگي شغلي، حمايت شغلي و ارتباط فرسودگي و حمايت شغلي مورد بحث و بررسي قرار مي گيرند.

 

 

 

استرس شغلي بخشي از زندگي كاركنان سيستم مراقبت هاي بهداشتي درماني از  قبيل  پرستاران، پزشكان و مديران اجرايي بيمارستانها است (25). همچنين عامل موثري بر بي كفايتي سازمانها، تغيير شغل كاركنان، غيبت به خاطر بيماري وكاهش كيفيت و كميت مراقبت ميباشد كه هزينه هاي درمان را افزايش و رضايت شغلي را كاهش مي دهد(15).

 

 

 

 

پرستاري به طور ذاتي حرفه ي استرس زا است و محققين دريافته اند كه جمعيت پرستاران در سطح بالايي از فرسودگي شغلي قرار دارند. فرسودگي بيشتر در افرادي محتمل است كه احساس مي كنند بيش از حد كار مي كنند و مورد قدرداني قرار   نمي گيرند (5). حمايت شغلي(كه در مطالعات مختلف با عنوان حمايت اجتماعي در محل كار نيز بيان شده است) به عنوان محصول روابط شغلي بين فردي كه توانايي فرد را در سازگاري با مسائل شغلي ممكن مي سازد، تعريف شده است (15). حمايت شغلي به عنوان كليد منبع زمينه اي سازش با عوامل ايجاد كننده  استرس شغلي ملاك قرار گرفته است. حمايت شغلي شامل روابط بين فردي مثبت در اجتماع محل كار مي باشد و شامل حمايت ابزاري و عاطفي مي باشد. مانند آزادي بيان افكار، روابط دوستانه و مورد تشويق واقع شدن. حمايت شغلي اغلب به دو بخش تقسيم مي شود: حمايت از كاركنان و همبستگي بين كاركنان .